2021.10.06 – ලංකාදීප

මානව වංශ කතාව ගැන ඩෙස්මන්ඞ් මොරිස් ලියන ලද සාරවත් කෘතියක් ‘නිරුවත් මානවයා’ නමින් එස්. එම්. බන්දුසීල සිංහල භාෂාවට පරිවර්තනය කර තිබේ. මුල් යුගයේ සිට රෙදි පිලි අදින, ගින්දර භාවිතා කරන තැන දක්වා මනුෂ්‍ය පරිනාමය ගැන මුලික රාමුවක් එහි සදහන්ය.

ආර්ථිකය හා සමාජය හසුරුවන ක‍්‍රම හදාරන ලද විද්වත්හු ලෝකය දැවැන්ත පරිවර්තනයකට යොමු කර තිබේ. වරින් වර එන අභියෝග තියුණුය. කාලගුණ විපත්, යුද ගැටුම් හා දැන් පවතින කොවිඞ් වැනි වසංගත පැන නැගී ඇති බව ඉතිහාසය දක්වයි. එහෙත් පසු බැස නැත. නැවතත් නැගී සිටියි. අලූත් ව්‍යුහයකින් අනාගතය දෙස අවධානය යොමු කර තිබේ.ජාත්‍යන්තරයේ පැවැත්ම වෙනම කාරණයකි. ශ‍්‍රී ලංකාවේ ජනී ජනයාගේ එදිනෙදා කටයුතු ගැන සලකා බැලිය යුතුය.

අප සියළු දෙනාටම බලාපොරොත්තු තිබේ. සැනසිල්ලේ එදිනෙදා ජීවත්වීමට අවශ්‍යය. ලොකු පොඩි, දුප්පත් පොහොසත් බේධයක් නැත. මුදල් උපයාගන්නටත්, එම මුදල් වැය කර සතුටින් සාමදානයෙන් කාලය ගත කිරීම අපේක්ෂාවය. මුදල් ප‍්‍රමාණවත්ව ඇත්නම් තමන් මිල දී ගන්නා දේ දේශීය ද විදේශිය එකක් ද යන්න වැදගත් නැත. හොදම තත්ත්වය සලකා අඩු මිලට ගත හැකි දෙයකට නැඹුරු වෙති. දරුවන්ගේ අනාගතය, ඔවුන්ගේ උවමනා එපාකම් සම්පූර්ණ කිරීමට ප‍්‍රමාණවත් ශක්තිය කෙරෙහි  හැම පුරවැසියෙකුටම උනන්දුවක් ඇත.

ජනතා අපේක්ෂා සාක්ෂාත් කිරීම පාලකයන්ගේ වගකීමකි. යුතුකමකි. මෙරට පාලකයෝ නිතර කරුණු සලකා බලන්නේ ජනතාව ගේ පැත්තෙන් නොවේ. ඉතිහාසයේ සිට එයට සාක්ෂි තිබේ. ජාතික බලවේග, විවිධ ආස්ථාන, නොයෙක් මතවාදවල බලපෑම අනුව තීරණ ගනී. විදුලිය නිපදවන්නේ කොහොමද, කොතැනින් ද යන්න ජනතාවට වැදගත් නැත. නොරැටියන් නිපදවන හෙයින් අන්ධකාරයේ සිටින්නට කැමැතිද? දුරකතනය එන්නේ කොහොමදැයි පාරිභෝගිකයෝ නොසලකති. විජාතික හෙයින් අන්තර් ජාලය පැත්තකට කරයිද? ආහාර, ඇදුම් පැළදුම් හෝ යාන වාහන ගැන ද වෙනම කල්පනා කරන බවක් කිසිසේත් නොපෙනේ.

බාහිර සුළු පිරිසකගේ මතවාදයක් අනුව නැගෙන ආන්දෝලන ගැන අවධානය යොමු කරන මෙරට පාලකයෝ තීන්දු ගැනීමේ දී ගන්නේ ඡනප‍්‍රියතාව ගිලිහෙතැයි බිය වෙති.  පාරිභෝගික ජනතාවට කළ හැකි යහපත ගැන එපමණ සලකන්නේ නැත. එය බලවත් වරදකි. දිගින් දිගටම තීරණ නොගෙන පැවැති එම ව්‍යුහය එක්තරා සන්ධිස්ථානයකට පැමිණ තිබේ. දැන් ආර්ථිකය දුර්වල තැනකය. අවශ්‍යතා දැඩි පාලනයකට යටත් කර ඇත. තියෙන තරමට ආර්ථිකය හදන්නට උත්සාහ කළ ආණ්ඩු අවසානයේ දී ජනතාව නිරුවත් කර තිබේ. මුලින් ආර්ථිකය විශාලය. ජනතා අවශ්‍යතා සම්පූර්ණ කළේය. ඇදුමක් සකස් කරගන්නට තරම් ප‍්‍රමාණවත් ‘‘ආර්ථික රෙදිකඩක්’’ තිබුණි. ක‍්‍රමයෙන් ආර්ථිකය කුඩා වූ අතර කුඩා ප‍්‍රමාණය අනුව ඇදුම සකස් කරගන්නට සිදුවී තිබේ. දැන් පොදු ජනතාව ගේ ආර්ථිකය යාන්තම් විලි වසා ගැනීමක් පමණකි. තිබෙන ආර්ථිකයෙන් වැඩි දෙයක් කරගන්නට පුලූවන්කමක් නැත.

පැහැදිලි කරගත යුතු එක වැදගත් කාරණයක් තිබේ. ආණ්ඩු පත්කරගන්නේ ජනතාවගේ බලාපොරොත්තු පාලනය කරන්නට ද? ගෙයක් දොරක්, වාහනයක්, හො`ද නිවාඩුවක්, රසවත් ආහාර පාන, වටිනා ගෘහ උපකරණ යනාදී වශයෙන් හැම දෙනාටම ඉලක්ක ඇත. ආර්ථිකය අනුව සියළුම දේ පාලනය කර ඇත. ජනතාවට උවමනා කර තිබේ. පාලනය කරන්නේ පාලකයෝය. පාලනය කරගන්නට ආණ්ඩු අවශ්‍ය ද?

ආගමකම පැවැත්ම ගැන කියා දී තිබේ. ආදායම හා වියදම අනුව ජීවත්වන ක‍්‍රම ගැන ජනතාවට අවබෝධයක් ඇත. රට හදන්නට බලය ගන්නා පාලකයෝ ජනතාවගේ සිහින සැබෑ කරගැනීමේ මග අවහිර කර බාධා පමුණුවති. එය සුදුසු නැත.

සමාජය විවෘත කළ යුතුය. ජනතාවගේ පැවැත්මට නිදහස අවශ්‍යය. තිබෙන ආර්ථිකයට ඇ`දුම සකස් කිරීම පාලකයන් කළ යුතු දෙය නොවේ. බහුතර ජනතා අවශ්‍යතා ගැන අධ්‍යයනය කර, ඒවා සපුරන ආර්ථිකය හැදීම අවශ්‍යය. අසාමාන්‍ය භීතියකින් වෙලී සිටින සුළු පිරිසකගේ අධ්‍යාශය අනුව ආර්ථිකය පාලනය කිරීම සුදුසු නැත. අතීතයේ සිට තිබුණ සෑම ආණ්ඩුවක්ම ජනතාව පාලනය කළ අතර අවසානයේ දී එහි අන්තයටම පැමිණ තිබේ. ආණ්ඩුවක් හෝ දේශපාලන නායකයෝ පමණක් නොවේ. සමාජයක් වශයෙන් අප සියළු දෙනාම මෙහි වග උත්තරකරුවෝය. ආර්ථිකය පුලූල් කරන, නිසි ප‍්‍රතිපත්ති ස`දහා බලකිරීමක් සමාජයෙන් අවශ්‍යය.