තාක්ෂණය ජන සමාජයට ඇතිකරන අභියෝග

2016/02/10 – ලංකාදීප
තාක්ෂණය ජන ජීවිතයට ඇතිකරන පහසුව ගැන කතාකරන්නේ අලූත් සොයාගැනීම් වල නිරත විද්‍යාර්ථීන්ය. නොනැවතී නවතම මෙවලම් නිපදවන ලෝකයේ දියුනු රටවල් ශ‍්‍රමය සහ පිරිවැය සීමාකරන අඩු මිලට නිපදවා වෙළඳ පොළ සාර්ථක වෙන්නට තැත් කරති. සංවර්ධනය සහ නවීන ස්වයංක‍්‍රීය යුගය ගැන සතුටුදායක පණිවුඩ නිකුත් කරති. නමුත් ඒ හා සමාන්තරව අභියෝග ගණනාවක් මතු වෙමින් තිබේ. රැුකියා අවස්ථා එයින් අවධානයට ගත යුතු වැදගත් එකක් බවට පත්ව තිබේ.

ඔක්ස්ෆඞ් විශ්වි විද්‍යාලය කළ පර්යේෂණයකට අනුව ඉදිරි වසර 20 ඇතුලත එරට රැකියා වලින් සියයට තිස් පහක් කපාහරින්නට සිදුවිය හැකිය. දළ වශයෙන් සෑම හතර දෙනෙකුගෙන්ම අයෙකුට තාක්ෂණය හෙයින් රැකියාව අහිමිවීම සැලකිය යුතු තත්ත්වයකි. එයට හේතුවෙන්නේ තීන්දුගත හැකි තරමට බුද්ධිමත් පරම්පරාවේ පරිගණක තාක්ෂණය කාර්යය වෙනුවෙන් යෙදවීම සමගය. වැඩි වැටුප් ඉල්ලන්නේ නැති, පහසුකම් අඩු සහ අකුරටම වැඩ කරන රොබෝ තාක්ෂණය භාවිතා කරන්නට කැමැති වන කර්මාන්ත ශාලා අලූත් යුගයක් ඇති කරන බව පෙනේ. එපමණක් නොව ඌබර් තාක්ෂණයට නතු ටැක්සි සේවා සහ බී2බී වැනි ආගන්තුක සේවා පරිපාලනය, ආණ්ඩුවේ බදු අඩුවීම නිසා වාසි බව දැන් හිතන නමුත් ඉදිරියේ දී රියැදුරන් නැති වාහන සහ රොබෝ තාක්ෂණයෙන් පාලනය වන ආගන්තුක සේවා අංශ කෘතීම බුද්ධිය ඇති ඉතා සංකීර්ණ පරිසරයක් බිහිකරනු ඇත.

චිනය ඉතා වේගයෙන් රොබෝ තාක්ෂණය වහල් කරගනිමින් සිටී. චීනයේ ඩොන්ගුඈන් ප‍්‍රාන්තය පළමුවරට රොබෝවරු පමණක් වැඩ කරන කම්හලක් ආරම්භ කර තිබේ. එම ප‍්‍රාන්තයේ කම්හල් 505 ක් යුවාන් බිලියන 4.2 ක් රොබෝ තාක්ෂණය වෙනුවෙන් වියදම් කර මිනිස් පාලනයකින් තොර මෙහෙයුම් අරඹා ඇති අතර ඒවා සාමාන්‍යයෙන් මිනිසුන් තිස් දහසකගේ රැකියා බව අනාවරණය වෙයි.
සෞඛ්‍ය අංශයේ මූලික පරීක්ෂණ රොබෝ තාක්ෂණයට භාර වී ඇත. ජපානයේ ඇතැම් හෝටල් වල පිළිගැනීමේ නිලධාරීන් සහ ඇතැම් සුපිරි වෙලඳ සැල්වල වියපත් ගනුදෙනුකරුවන්ට සහාය වෙන්නට ද රොබෝවරු යොදවා තිබේ. කාරුණික සහ ඉතාම නිවැරදි ආකාරයට ක‍්‍රියා කරන හෙයින් මෙම මෙවලම් දෙස කාරුණිකව බලන්නට ද එම රටවල සමාජය හුරුවෙමින් සිටින බව අනාවරණය වෙයි.

දියුණු රටවල් තරඟකාරී ආකාරයට ජීවිතය පහසු කරගන්නට තාක්ෂණය උපයෝගී කරගන්නා විට ලෝකයේ පැවැත්ම තවත් ආකාරයකින් දුප්පත් විය හැකිය. පවතින ආර්ථික ව්‍යුහය වෙනස් විය හැකිය. දියුණු වෙමින් පවතින රටවල අඩු ආදායම් ලබන ජනතාවට වෙනත් රටකට වැඩ පොලක සේවය කර ආදායම් ලබන්නට තිබු අවස්ථාව අහිමි වෙන්නට ඉඩ තිබීමයි. වැඩි වැටුප් ගෙවා, තමන්ගේ රටවල පහසුකම් සපයා නිෂ්පාදනය කරනු වෙනුවට හැකිතරම් යන්ත‍්‍ර යොදවන්නට තාක්ෂණයෙන් පොහොසත් රටවල් තීන්දු කළහොත් එයින් අවාසියක් ඇතිවෙන්නේ තුන් වැනි ලෝකයේ දියුණු වෙමින් පවතින රටවල් වලටය. අනෙක් පැත්තෙන් එම රටවලට රොබෝ තාක්ෂණය වෙනුවෙන් ආයෝජනය කරන්නට ධනය ප‍්‍රමාණවත්ව නැත. රොබෝ තාක්ෂණයට ආයෝජනය කර අඩු පිරිවැයකින් භාණ්ඩ නිපදවන විට සුපුරුදු සම්ප‍්‍රදායික ක‍්‍රම අනුව නිපදවා අපනයනය කරන රටවල නිෂ්පාදන වලට ඇති ඉල්ලූම ද පහත වැටෙන්නට ඉඩ තිබේ.දැන් පවතින ආකාරයට ස්වභාවික ආහාර වලට ඇති කුඩා වෙලඳ පොල හා සමානව මිනිස් අත් වලින්නිපදවන ලද භාණ්ඩ යනුවෙන් කොටසක් වෙළඳ පොලට එන්නට ඉඩ ඇති අතර මිල වැඩි ඒවා සීමිත පිරිසකගේ අවධානයට ලක්වන්නට ඉඩකඩ තිබේ.

ජාත්‍යන්තරට තුළ පැවැති යුග යුග අවසන්ව අලූත් පරිච්ෙඡ්දයකට ප‍්‍රවේශ වී තිබේ. වාෂ්ප බලය, ඛනිජ තෙල් යුගය අවසන් කර කර්මාන්තකරණයේ රොබෝ තාක්ෂණ යුගය කරා අවතීර්ණ විය හැකි ගැටලූ ගැන ශ‍්‍රී ලංකාවට ද අවබෝධයක් තිබුය යුතුය. ආර්ථික සහ දේශපාලන කාරණා ගැන අති විශාල සංවාදයක් පවතින රට තුළ නුදුරු අනාගතයේ දී මේ පරම්පරාව මුහුණ දිය හැකි තාක්ෂණයේ අවතීර්ණවීම සාකච්ඡුා නොකරන්නේ මන්ද?
දියුණු රටවල් තමන්ට සහාය වෙන රොබෝවරුන් දෙස දයාර්දව බලන විට තමන්ගේ රැකියාව අහිමිවෙන, තමන්ට ආදායම නැතිකරන කෘතීම බුද්ධිමත් සමාජය දෙස සෙසු රටවල අඩු ආදායම් ලබන ජනතාව බනලූ ඇත්තේ කොයි ආකාරයකටද? ශ‍්‍රී ලංකාව මෙම කණ්ඩායම් දෙක අතරින් කොතැනක සිටිනු ඇත්දැයි විමසා බැලීම වැදගත්ය.