07/01/2015 – ලංකාදීප – මිලින්ද මොරගොඩ
අලූත් පාසල් වාරයක් ආරම්භ වී තිබේ. දරු දැරියන් ලක්ෂ ගණනක් පළමු වසරෙන් අධ්‍යාපන ඉලක්කය අරඹයි. මෙතෙක් පාසලේ ඉගෙනුම ලබමින් සිටි දරුවන් ඉහල ශ්‍රේණියකය. ශ‍්‍රී ලංකාවේ අධ්‍යාපන ක‍්‍රමය ඉතාමත් සංකීර්ණ එකකි. දෙමව්පියන්ගේ උවමනාව දරුවන් ඉතාම ජනපි‍්‍රය ජාතික පාසලට ඇතුලත් කිරීමය. සීමිත අවස්ථා වෙනුවෙන් අසීමිතව වෙහෙසෙන ස්වභාවය තුළ පාසලට ඇතුලත්වීම පමණක් නොව අධ්‍යාපනය රටාව ද, සෑම වසරක් පාසාම තර`ගකාරී එකක් බවට පත් වෙමින් තිබේ. ආණ්ඩුව අධ්‍යාපන කටයුතු වෙන්වෙන් විශාල ධනයක් වෙන් කරන අතර දෙමව්පියන් ද සිය දරුවන්ගේ අනාගතය උදෙසා නිතිපතා කරන වියදම සැලකිය යුතු එකකි.
දරුවන්ට උගන්වන ආකාරය සහ ඉගෙන ගැනීම සම්බන්ධව ලොව පුරා විවිධ අත්හදා බැලීම් සිදුවෙයි. නිතිපතා කරන පර්යේෂණ අනුව නූතන අධ්‍යාපන රටාව දරුවෙකු දැනුමෙන් පොහොසත් කිරීමට වඩා පුලූල් අවබෝධයෙන් යුතු පුරවැසියෙකු බිහි කිරීම කෙරෙහි කේන්ද්‍රගතව තිබේ. සියලූම දේ දැන ගැනීම වැදගත් නැත. සියලූම දේ දැනගත හැක්කේ කෙසේද යන්න ගැන ප‍්‍රමාණාත්මක දැනුම සහ අවබෝධය තිබීම ඉතාමත් වැදගත්ය.
කට පාඩම් කිරීම සහ ගුරුවරුන් කියන දේ ඒ ආකාරයටම උත්තර පත‍්‍රයට ලිවීම අසාර්ථක අධ්‍යාපනයක් බව වර්තමාන පර්යේෂණ පෙන්වා දෙයි. මෙරට පාසල් වාර විභාග වලදී සාමාන්‍ය පෙළ ඉහළින් සමත්වෙන දරුවන් උසස් පෙළ අසාර්ථක වන්නේ උත්තරයට වඩා දරුවන් හිතන්නට හැකි පිරිසක් දැයි උත්තර පත‍්‍රයේ දී පරීක්ෂා කරන හෙයින්ය. විශ්ව විද්‍යාලයේ දී සහ ආචාර්ය, මහාචාර්ය මට්ටම් වලදී දැනුම විභාග කිරීමට වඩා දැනුම උත්පාදනය කිරීමට ඇති හැකියාව පරීක්ෂා කර බලා සමත් කරන්නේය. දියුණුම විභාග ක‍්‍රම වලට අනුව ප‍්‍රශ්න වලට උත්තර සැපයීමේ දී ඕනෑම මෙවලමක් සහ පොත පත ප‍්‍රමාණයක් උපයෝගී කරගත හැකිය. නිශ්චිත කාලයක දී ගැටලූව විශ්ලේෂණය කර උත්තර සපයන්නට නම් එම උත්තරය ඇත්තේ කොතැනකදැයි දැන සිටිය යුතුය. කලින් පොත පත ගවේශනය කර හො`ද අවබෝධයක් නැත්නම් කොපමණ උපකාරක පොත පත විභාග ශාලාවට රැුෙ`ගන ගිය ද පලක් වන්නේ නැත.
එවැනි අධ්‍යාපන ක‍්‍රමයකින් සකස් කරන්නේ හිතන්නට හැකි සහ අලූත් ආකාරයකට විස`දුම් සොයන පරපුරකි. රටකට වැදගත් වන්නේ එවැනි පුරවැසියන් විනා කලින් පරම්පරාව සොයා ගත් උත්තරය නැවත වතාවක් පිළිතුරු පත‍්‍රයේ ලියන්නට දක්ෂ පරපුරක් නොවේ.වර්තමාන අධ්‍යාපන ක‍්‍රමය ගුරුවරයා උගන්වන සහ පංති කාමරයට සීමා වූ එකක් නොවේ. දරුවන්ට ඉගෙන ගන්නට කාර්මික සහ තාක්ෂණ අවස්ථා බහුලය. එක කරුණක් දැන ගන්නට පොත පත ගණනාවක් කියවන්නට සිදුවූ යුගය අහෝසි වී ඇති අතර අන්තර් ජාලයේ කරන ගවේශනයක දී යම් කරුණක් ගැන විවිධ පැති වලින් ලියැවුණ එකිනෙකට වෙනස් තොරතුරු ලක්ෂ සංඛ්‍යාත ප‍්‍රමාණයක් සොයාගත හැකිය.
ශ‍්‍රී ලංකාවේ අධ්‍යාපන ක‍්‍රමය තුළ නිදහස් අධ්‍යාපනය හෝ පුද්ගලික අධ්‍යාපනය යන විවාදය තදින් පවතී. නොයෙක් විවාද ඇතත් මුදල් ගෙවා ඉගෙන ගැනීමේ අවස්ථා හමුවේ නිදහස් අධ්‍යාපනය යම් ප‍්‍රමාණයකට සීමා වී ඇති බව පිළිගත යුතුය. මුලින් ස`දහන් කරන ලද පරිදි දෙමව්පියන්සිය දරුවා හො`දම ජාතික පාසලට ඇතුලත් කරන නමුත් එම දරුවා ද සවස් කාලය ගත කරන්නේ අතිරේක පන්තියකය.පවතින විවාදය වෙනස් මගකට යොමු කිරීමට කාලය උදා වී තිබේ. ඉගෙන ගත යුතු පොත පතෙහි ස`දහන් දේ පමණක් ම නොවේ. දැනුම ඇත්තේ කොතැනද යන්න ගැන අවබෝධය ලබා ගැනීම එයටත් වඩා වැදගත්ය. ලෝකයේ සිදුවන විශාල පරිවර්තනය අනුව සියලූම දේ මතකයෙහි ර`දවා ගැනීමට හැකියාවක් නැත. නමුත් නව දැනුම ඇත්තේ කොතැනකද සහ සොයාගන්නේ කවර ආකාරයකට ද, යන ඥානයෙන් පොහොසත් දරුවන් අධ්‍යාපන ක‍්‍රමය තුළින් බිහි කළ හැකිය.
Milinda Prashna 
ප්රතිචාරයක් ලබාදෙන්න