2013.04.10- ලංකාදීප – මිලින්ද මොරගොඩ
සිංහල සහ දෙමල අලූත් අවුරුද්දට දින ගණන් කරමින් සිටින වකවානුවකි. සතුට පී‍්‍රතිය පැතිරෙමින් තිබේ. ජීවිතය බලාපොරොත්තු වලින් පිරුණ එකක් බව දැනෙන්ට පටන්ගෙන ඇති බව නිසැකය. සියළු දෙනාගේ බලාපොරොත්තුව අභිවෘද්ධියයි. අලූත් අවුරුද්ද බලාපොරොත්තු අලූත් කරගැනීමේ සංකේතයකි. සිංහල සංස්කෘතිය හා කෘෂි නැඹුරුව අනුව උදා වී ඇත්තේ බක් හෙවත් භාග්‍යවන්ත මාසයයි. සූර්ය සංක‍්‍රාන්තිය අනුව අලූත් අවුරුද්ද උදාවන බව ජොතිෂ්‍යට අනුව සැලකෙයි. පැරණි සමාජයේ දී අස්වනු නෙලාගැනීමෙන් ඉනික්බිතිව නැවත ගොවි බිම් අස්වද්දා ලැබෙන විවේකයේ දී ගහ කොළ හා බැඳුණු වතාවත් සමග අලූත් අවුරුද්ද සමරති.
යටත් විජිත යුගයේ දී බටහිර චාරිත‍්‍ර වාරිත‍්‍ර අවුරුද්ද හා මුහු විය. එය තවත් පරිවර්තනය වී වැඩ කරන ප‍්‍රජාවක් බිහිව තිබේ. කම්හලේ ගොවිපොලේ වැඩකරන ජනතාව වෙනුවට අද වැඩ කරන්නේ පිටරටකය. විදේශ ගතව මහන්සියෙන් වැඩ කරන අඹු දරු නෑ හිතවතුන්ගෙන් ඈත්ව සිටින අතර පවුලේ සෙසු පිරිස අවුරුදු සමරති. අවුරුදු සමරන අස්වැන්න සේ සැලකිය හැකි ධනය රටට ලැබෙන්නේ පිටරටින්ය.
තේ රබර් පොල් යන කෘෂි භෝග රටේ විදේශ ආදායම අපයන පළමු තැන සේ සැලකූ කාලය අවසන්ය. දැන් රටට වැඩිම විනිමය ප‍්‍රමාණයක් එන්නේ විදේශගත ශ්රී ලාංකිකයන්ගෙනි. එම ධනය මෙම වසරේ දී නම් ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන 6.5 ක් පමණ වනු ඇත. ඇඟලූම් අපනයනයෙන් ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන 5 ක් උපයන නමුත් කර්මාන්තයට අවශ්‍ය අමුද්‍රව්‍ය හා යන්ත‍්‍ර සූත‍්‍ර වෙනුවෙන් ආපසු රටින් එපිටට යන ධනය ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන 3 කට ආසන්නය. ඉතිරි වන්නේ ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන දෙකකි. තේ කර්මාන්තයෙන් ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන 1.4 ක් පමණ අවුරුද්දකට උපයන අතර අලූතෙන් දියුණු වන සංචාරක කර්මාන්තයෙන් ලැබෙන ආදායම ද ඇමරිකානු ඩොලර් බිලියන 1.2 ප‍්‍රමාණයක් බව පෙනේ. ශ්රී ලංකාවේ ආර්ථිකයේ පදනම මැද පෙරදිග ඇතුළු රටවල වැඩ කරන ලක්ෂ සංඛ්‍යාත ජන කොටස උපයන දෙය බව අවබෝධ කර ගත යුතු යථාර්ථයයි.
පිටරට වල වැඩකරන ලාංකීයයන් ගේ වෘත්තීය ජීවිතය සුබදායක එකක් නොවේ. වෘත්තීය ගැටලූ ඇති තරම් තිබේ. දරු පවුලෙන් ඈත්ව හුදෙකලාව ගත කරන කාලය වේදනාබරය. විදේශ රැකියාවක් සොයායන්නට විශාල වශයෙන් ණය වූ පිරිසක් ද වෙති. සමස්ථයක් වශයෙන් මෙම පිරිස උපයන ධනය ඉතිරි කරන්නට කරන කැපවීම තක්සේරු කළ නොහැකි තරමට සංකිර්ණය. මෙරට ජනගහනයෙන් දහයෙන් එකක පමණ කොටසක් රටට විදේශගතව රුකියාවල යෙදෙමින්, ධනය උපයන විශිෂ්ට පරිත්‍යාගයෙහි නිරත බව අවබෝධ කරගැනීම වැදගත්ය.
වානිජ බැංකු, ගාහ විදුලි උපකරණ අළෙවි කරන සමාගම්, දේපොල වෙළඳාමෙහි නිරත අතරමැදියන්, රක්ෂණ තැරුව්කරුවන් ඇතුළු නොයෙකුත් දෙනා නොයෙක් ප‍්‍රචාරක උපක‍්‍රම පතුරවමින් උත්සාහ කරන්නේ මෙරටට ඇදී එන විදේශ ආදායමෙන් තමන්ගේ පංගුව දිනාගන්නටය. වානිජ ක‍්‍රමය තුළ පවතින තරගය පැතිරෙන ආකාරය අනුව එයට වඩා වෙනස් ප‍්‍රතිඵලයක් අපේක්ෂා කළ යුතු නැත. නමුත් ඔවුන්ගේ දරු පවුලටත්, රටටත් සමෘද්ධිය යන අවසාන අරමුණින් ඈත්වීමට ඉඩ දිය යුතු නැත.
විදේශගත ලාංකිකයන් මහන්සියෙන් උපයන ධනය රටට ඉසුරු සදන අතර අවුරුද්ද පුරා අවුරුදු ඇති කරන ආදායම් මාර්ගයක් බව බැලූ බැල්මට පෙනේ. මෙම ඉසුරුමත් අවුරුදු සතුටින් පමණක් රටක අනාගතය උදා වනනේ නැත. එතෙරින් උපයා එවන ධනයෙන් කොටසක් වියදම් කරන අතර මතු දියුණුවට ඇතිවන ආකාරයට එයින් කොටසක් යළි ආයෝජනය කරන්නේ කෙසේ ද යන වැදගත් පණිවුඩය සමාජය තුළ තහවුරු කරන වැඩ පිළිවෙලක් අවශ්‍යය. තමන්ගේ පවුලේ සාමාජිකයා හෝ සාමාජිකාව පිටරටක වෙහෙසී දුක් මහන්සියෙන් උපයන ධනයෙන් පවුලට උපරිම ප‍්‍රයෝජනය ගන්නේ කෙසේ දැයි සොයා බලා අවධානයෙන් වැඩ කටයුතු කිරීම ස්ථාවර සමෘද්ධිය ළඟා කර ගැනීමට ඇති එකම මග බව අවුරුදු සිරිය මැද මනාව තේරුම් ගැනීම වැදගත්ය.
Milinda Prashna 
අප්‍රේල් 30, 2013 @ 15:13:50
මොරගොඩ මැතිතුමනි..
2013 අප්‍රියල් 14 යනු සිංහල අපිට කොයිතරම් ආශ්වාද ජනක දිනයක් වුවද,මා හට නම් එම දිනය අවුරුද්දේ තවත් එක් දිනයක් පමනි.මා හට එසේ කීමට සිදුව ඇත්තේ කවරකු විසින් හෝ කල දෙයක් නිස නොව මා විසින් ම මාහට සිදුකරගත් දෙයක් නිසාවෙනි.අප්‍රියල් 14 දිනය ගැන එක අතකින් පසු තැවෙන මම ,දින 365 න් දින 364 ම පසු තැවී එක් දිනයක් සතුටු වෙන, ශ්රී ලාන්කිකයන්ට වඩා පින් කර ඇතිබව සිතුනු වාර ගනන අනන්තය.
මා තවමත් අවුරුදු 29 ක තරුණයකු වුවද , දැනට වසර 3 කට පමණ පෙර ඉතාලියේ රැකියාවකටඑ පැමිණියේ ලංකාවේ රැකියා කිහිපයකම නිරත වෙමින් අනතුරුවය. ඔබ තුමා විසින් මෙම ලිපියෙහි සදහන් කොට ඇති පරිදි අතිමහත් වු, ආඩම්බරයෙන් යුතුව කිවහැකි වු, අගනා සංස්කෘතියක්, ඉතිහාසයක් හිමි අප වැනි ශ්‍රි ලාංකිකයන් දහස් සංඛ්‍යාවක් ඉතාලියේ පමණක් නොව මුළු මහත් යුරෝපයේම රැකියා වල නියුතුව ඇත.
ඔබ තුමා කියන පරිදිම ශ්‍රි ලාංකිකයන් වන අපට ඇති ඒ සාඩම්බරවු සංස්කෘතිය පිළිබදව අපට දැනෙන්නේ ඒ අති සුන්දර දේශය අතහැර, අනුනගේ දේශයක තනිවූ විටය..ඔබ කියන පරිදිම, අප සතුව ඇති එම සංස්කෘතියකට සමකිරිමටවත් හැකි සංස්කෘතියක් මොවුන් හට නොමැති බව මා හට හැගුන වාර ගනන අනන්තය. මොවුන් හට උත්සවයකට කියා සමරන්නට ඇත්තේ මොවුන් ගේ ආගම මුල්කරගත් උත්සව කිහිපයක් පමණි. මා සිතන පරිදි නම් එසේ සිදුව ඇත්තේ සමරන්නට තරම් සංස්කෘතියක් මොවුනට නොතිබු නිසා වෙනි. නමුත් මහා ලොකු සංස්කෘතියක් හා වසර 2500 ක ඉතිහාසයක් හිසමත තබාගෙන ඇති අප දිනේන් දින ගමන් කරන්නේ කුමන දිශාවකටද යන්න ගැන සිතද්දි මට හැගෙන්නේ අපටත් එවැනි සංස්කෘතියක් හා ඉතිහාසයක් නොතිබුනානම් හොදයි යන්නය.
ඒ මන්ද, එවැන්නක් නොමැති එවැනි රටවල් හා එවැනි රටවල් වල මිනිසුන් ලගා කරගෙන ඇති ඒ දියුණුවේ මග දකින විටය. ඒ වගේම ඒ මහා සංස්කෘතිය හෝ ඉතිහාසය ආරක්‍ෂා කිරිම වෙනුවට දිනෙන් දින එය විනාෂ කිරිමට උත්සහ කරන කාලකන්නී මිනිසක්‍රියාදාමය දකින විටය.අප සතුව තිබූ ඒ වාරී ශිල්පය, කෘෂිකර්මය, ඉදිකිරීම් ශිපය,පාලන ක්‍රම දිනෙන් දින විනාශ කරමින්, වසර 2500 වූ ඉතිහාසය විකුනා කමින් ජීවත් වීමට උත්සාහගන්නා මිනිසුන් ගෙන් ඈත්ව මෙවෙනි ආගන්තුක රටක තනිවීමට ලැබීමද විටක මහත් අස්වැසිල්ලකි. ඒ මන්ද යත් එවැනි අතිමහත් සංස්කෘතියක් හෝ ඉතිහාසයක් උරුම නැතිමුත් මොවුන්ට උරුම වූ ඒ සුලු දෙය පවා රැක ගැනීමට ගන්නා උත්සාහය දකින විටය
ඔබ සදහන් කල පරිදිම අප සතුවූ ඒ ශ්‍රේෂ්ඨ වූ වාරීශිල්ප, කෘෂිශිල්ප, ඇති අප රට වැසියන් හා ලාන්කික නව පරපුරේ තරුණ ජවය එම ශ්‍රේෂ්ඨ වූ ශිල්ප වෙනුවට, පරිගණක තාක්‍ෂණය,කළමණාකරනය,විදේශ රැකියා වැනි සීමිත වූ ඉලක්කයන් කීහිපයක් පසු පස හබා යන විට,එවැනි සංස්කෘතියක් නැතැයි සිතන යූරෝපීය මිනිසුන් සහ එහි තරුණ ජවය ,තම මුතුන් මිත්තන්ගේ කෘෂිකර්ම ව්‍යාපාර වැනි දේ ඉදිරියට ගෙන යන්නේ මහත් වූ ආශාවකින් හා ආඩම්බරයකිනි.
යූරෝපයට පැමින ගතවූ වසර 3 තුළ මා ලැබූ අත්දැකීම ,ලංකාව පාලනය කරන පාර්ලිමේන්තුවේ සිටින අමාත්‍ය වරයකුගේ අත්දැකීම් වලටත් වඩා වැඩි යැයී මට සිතෙයි.ඔබ සදහන් කරන පරිදි ඉතාමත් අගනා රාජ්‍ය පාලනයකට උරුමකම් කියන ශ්‍රි ලාංකිකයන් වන අපට වර්තමානයේ රට කරවන දේශපාලනය ගැනනම් සිතා ගන්නටවත් බැරිතරමටම ප්‍රශ්ණ රාශීයක අතරමංව ඇත. ශ්‍රි ලංකවේ ජනගහනය මෙන් සියගනනින් වැඩි ජනගහනයක් ජිවත් වෙන ඉතාලිය වැනි රටක ඇමති මණ්ඩලය හා මගේ ආදරණීයදේශය සුභ අනාගතයකට ගෙන ඒමට වෙර දරන දේශපාලකයන් වෙනුවට දේශපාලුවන්ගෙන් පිරුණු ආමාත්‍ය මණ්ඩල දිහා බැලිමෙදි සිතට දැනෙන්නෙ කියා නිම කළ නොහැකි වු කලකිරීමකි.
රටේ ජාතික අපනයන බෝග වන තේ, පොල්, රබර් සදහාවත් තනි අමාත්‍යධූරයක් නැති රටක සීනි කර්මාන්තය සදහා අමාත්‍යධූරයක් පිරිනැමීමට තරම් අසරණ පාලකයින් සමග ඔය කියන්න ආශ්චර්‍යවත් සුබ අනාගතයකටා යන්නේ කෙසේදැයි සිතා ගත නොහැක .හැකි ඉක්මනින් මේ ආගන්තුක දේශයෙන් පිටවී මාගේ ලක්මව වෙත පැමින මාගේ යැයි ව්‍යාපාරයක් අරඹා මගේ ලක් මවට හා ලක් වැසියනට සේවයක් කිරීමට ඇති ආශාව කියා නිම කල නොහැක.නමුත් දිනපතා අසන්නට හා දකින්නට ලැබෙන පුවත් වලින් ඒ ආශාව හා බලාපොරොත්තුව මටද නොදැනී දූරයන්නට පටන් ගෙනඇත.
ඉතාලියේ ජීවත් වුවද ඔබගේ හැරවුම් ලක්‍ෂය වැඩසටහන සමග නිරතුරුවම සම්බන්ධ වෙමි.ඔබගේ දර්ශනයට හා අනාගතයට සුබ පතමින්,ඔබ සමග නැවත සම්බන්ධ වීමේ බලාපොරොත්තුවෙන් සමුගනිමි.ඔබගේ ප්‍රතිචාරයක්ද බලාපොරොත්තුවෙමි..ස්තූතියි..!!
දහම් රත්නායක, ඉතාලියේ සිට