16.05.2012- ලංකාදීප – මිලින්ද මොරගොඩ
අධ්‍යාපනය නිදහස්ය. දරුවන් අධ්‍යාපනය ලබන්නේ නිදහසේද? නිසි අධ්‍යාපනය දරුවන් ට දෙන්නට රජය මහා වියදමක් දරයි. මෙම වියදමට සරිලන ප‍්‍රතිඵලයක් රටට ලැබෙන්නේ ද යන්න වෙනම විග‍්‍රහයකට යා යුතුව ඇති ප‍්‍රශ්නයකි. දෙමව්පියන් ස්වකීය දරුවන් වෙනුවෙන් දරන වෙහෙස සම කළ හැක්කේ කුමකටද?
මෙරට අධ්‍යාපන රටාව අනුව සුදුසු ජනප්රිය පාසලක් සොයා ගැනීම පහසු නැත. එයට වාසනාවන්ත වුවහොත්, ප‍්‍රවාහනය ද ගැටලූවකි. ප‍්‍රාථමික ශ්‍රේණි වලදී පාසලට එන්නේ පුතා හෝ දුව පමණක් නොවේ. අම්මාය. නොඑසේනම් අත්තම්මාය. දරුවාත් සමග පාසලට එන කාන්තාවෝ පැය හය හතක් පාසල අවට ගත කරති. මෙය වැඩි අවධානයකට ලක් වූවක් නොවේ. සාමාන්‍යයෙන් ඕනෑම නගරබද පාසලක් අවට දරුවන්ගේ රැකවරණය පතා පැමිණි කාන්තාවන් කාලය ගතවනතෙක් නොඉවසිලිමත්ව පසුවෙන බව දැකිය හැකිය. කොටසක් දරුවන් පාසලට ඇතුලත් කර තමන්ගේ රැකියාවට පිටත්ව යන අතර වෘත්තියක නියැලෙන්නේ නැති පිරිසට නැවත වතාවක් නිවෙසට ගොස් පැමිණෙන්නට කාලය හෝ ධනය වැය කිරීම අපහසුය.
මෙම ප‍්‍රශ්නය බරපතලව දැනෙන්නේ මධ්‍යම පැලැන්තියේ ජන කොටසටය. ඉතා උත්සාහයෙන් තමන්ගේ දියුණුව සලසාගෙන අගනුවර හෝ තදාසන්න ප‍්‍රදේශවලට සංක‍්‍රමණය වූ මෙම කණ්ඩායම ස්වකීය දරුවන්ගේ අභිවෘද්ධිය වෙනුවෙන් කැපවෙති. බස්රියේ හෝ තමන්ගේ ම වාහනය පදවාගෙන හෝ පැමිණෙන මෙම කතුන්ට පැය ගණනක් ගත කරන්නට වටපිටාවක් පාසල අවට නැත. පාසල තුළට ඇතුලූ වීමට ඔවුන්ට අවසරයක් ද නැත. එය බරපතල සමාජ ප‍්‍රශ්නයකි. කොළඹ අවට එය බෙහෙවින් නිරීක්ෂණය කළ හැකිය. පන්සලක, ආගමික ස්ථානයක හෝ රෙදි පිළි සාප්පුවකට යමින් කාලය ගත කරන්නට මවුවරුන්ට සිදුවීම කණගාටුවට කරුණකි. මෙම අවාසනාවන්ත පැත්ත ගැන දියුණුවන සමාජය අවධානය යොමු කර නැත. යහපත් දරු පවුල් නොමග යවා විනාශයට ඇද දමන ලද සිද්ධිවලින් ඇතැම්විට මෙවැනි අවස්ථා අවසන් වූ බවට ද වාර්තා වෙයි.
කාන්තාවන්ගෙන් පිරිසක්, පාසල් කාලයට පසු දරුවන් සමග යන අතර තවත් කොටසක් දරුවන්ට මහ මගදීම කවා පොවා සාමාන්‍ය ඇඳුම් අන්දවා අතිරේක පන්ති වලට ද යොමු කරවති. ඉනික්බිති අතිරේක පන්තිය අසල ගැවසෙති. තරගකාරී අධ්‍යාපන රටාව හෙයින් මෙකී කි‍්‍රයාවලියෙන් බැහැරව පාසල් අධ්‍යාපනයට පමණක් සීමා නොවේ. මෙවැනි රටාවකට ගොදුරු වූ කාන්තාවන්ට අවුරුදු ගණනක් එහිම නියැලෙන විට ඇතිවන තෙහෙට්ටුව තේරම්ගත යුතුය. පාසල, පාසල් සංවර්ධන සමිතිය, පලාත් පාලන ආයතන හෝ විශෙෂයෙන් රජය අවධානයට ලක් කළ යුතු පැත්තකි. නාගරීකරණය හා අධ්‍යාපනයේ තරගකාරීත්වය හෙයින් බිහිව ඇති මෙම අලූත් සංස්කෘතියේ ගොදුරු බවට පත්වූ කාන්තාවන් සුරක්ෂිත කර ඔවුන් ගතකරන කාලය යහපත් මගකට යොමුකරන්නට ස්වේච්ඡා සංවිධාන හෝ කාන්තා නායිකාවන් හෝ අවධානයක් නොකිරීම වරදකි.
දරුවන් සමග එහි පැමිණෙන කාන්තාවන්ට පාසල තුළ තැනක් සැකසිය හැකිය. නොඑසේනම් පොතක් පතක් කියවන්නට, මැහුමක් ගෙතුමක් කරන්නට පහසුකම් සහිත ප‍්‍රජාශාලා පාසල කේන්ද්‍ර කරගෙන එයට නුදුරින් බිහිකළ හැකිය. පිරිසිදු පොදු වැසිකිලි හා කැසිකිලි පහසුකම් පහසුව ප‍්‍රමාණවත්ව නැති රටට මෙය අවශ්‍යතාවයකි. කාන්තාවන් වෙනුවෙන් එවැනි නිසි පහසුකම් ඇති කළ යුතු බව තදින් අවධාරණය කළ යුතු පියවරුන්ය.
Milinda Prashna 
මැයි 16, 2012 @ 02:41:49
Thank you Mr Moragoda for this innovative suggestion. How best we can utilise this wasted human resource? Should we wait for the Govt or donor agencies to help us? Can our Business community get these ladies as a means of outsourcing of certain production or office work, (clearing of backlogs/world processing /data entry) ? by establishing such productive work related environment with basic facilities in and around schools we will find a sustainable solution. May be experimental or pilot project be initiated by an large enterprise a CSR
මැයි 16, 2012 @ 11:13:46
මුලින් ම ලංකාවේ අධ්‍යාපනය නිදහස් නැති බව කිව යුතුය. ඒ උගන්වන පොත පත හා පාඨමාලාව කුමක් දැයි නිර්දේශ කරන්නේ අධ්‍යාපන අමාත්‍යාංශයක් නිසා බැවිනි. එසේම ධනපතියන්ට විරුද්ධව පෙළපාලි හා වර්ජන සඳහා සූදානමින් සිටිනා යැයි කියාගත්ත ද ගුරු හා සේවක යුනියන් රටේ දරුවන්ට ඉගෙන ගැනීමට ඇති නිදහස ආරක්ෂා කරනවා වෙනුවට ඔවුන් විසින් තෝරාපත් කරගන්නා ලද ආණ්ඩුවෙන් ම වැඩි ලාභ ලබා ගැනීම පිණිස දරුවන්ගේ විභාග පත්‍ර ලකුණු දැමීම යනාදිය වර්ජනය කරති.
කාගේ කවුද? මොන පාසැලේ ද ඉගෙන ගත්තේ? යන්න නොව ඔබේ කුසලතාවය කුමක් ද? යන්න රැකියා සම්මුඛ සාකච්ඡාවේ දී ලැබෙන මූලික අවධානය වූ දිනයේ ජනප්රිය පාසැල් වලට පාසැල් ළමුන් දමා ගැනීමේ කලබැගෑනිය නැති වී යනු ඇත.
පාසැල ගෙදර දී කරන්නට රටේ අවසරයක් ඇත්නම්, (homeschool), කුසලතා වර්ධනයට ඉඩක් ලැබෙනු ඇත. දැනට ඇත්තේ ඊට අවසරයක් නැතිකම නිසා පාසැල් ගියත් ටියුෂන් පංති ද යන මාර්ග තදබදයකි, දරුවන් ඉගෙන ගන්නට අනවශ්‍ය කාලයක් ගෙවීමකි, ඒ දරුවන් හැම තැනම රැගෙන යන්නට අම්මාට සිද්ධ වීමකි. ටියුෂන් පංති යනවා නම් ගෙදර දී ඉගෙන ගන්නවා නම් පහේ පංතියේ ශිෂ්‍යත්වයේ සිට රජයේ විභාගයන්ට පෙනී සිටිනවා නම් ගෙදර පාසැලට ඉඩක් දීම කාලීන අවශ්‍යතාවයකි.
එසේම රටේ රැකියා ක්ෂේත්‍රයේ ඉල්ලුම හා සැපයුම අනුව තමන් කැමති අංශයක දැනුම හැදෑරීමටත් එයින් දරුවන්ට ඉඩක් ලැබේ. කුමන පාසැලේ ඉගෙනගත්තා ද කියන සහතිකය වෙනුවට කුමන කුසලතාවයට ලැබිච්ච සහතිකය ද යන්න එහි දී වැදගත් වෙනු ඇත.
දරුවන් රැගෙන යන කාන්තාවන් සඳහා යැයි තවත් රටේ වැසියන් ණය කරමින් අළුත් සැලසුම් ගෙන ඒමෙන් ඵලක් නොලැබේ. අධිකාරියේ ඇති නීති ලිහිල් කිරීමෙන් පමණක් අධ්‍යාපනයේ අභිවෘද්ධියක් ඇති වේ.
මැයි 17, 2012 @ 03:30:03
According to the education policies there cant be students coming to colombo schools from periphery because all schools accept students withing half a kilometer from school ! But what no body realise is this gimmicks of admisions to colombo school. When applying to schools, all these students live very closeby. but when the schools starts they start coming from periphery. Ideally there cant be any single school van coming to colombo if alll the students are within half kilometer range… This is an example for stupid policies
මැයි 23, 2012 @ 03:47:50
According to the education policies there cant be students coming to colombo schools from periphery because all schools accept students withing half a kilometer from school ! But what no body realise is this gimmicks of admisions to colombo school. When applying to schools, all these students live very closeby. but when the schools starts they start coming from periphery. Ideally there cant be any single school van coming to colombo if alll the students are within half kilometer range… This is an example for stupid policies
Reply Forward
Thanks
Milinda Moragoda